Dit is mijn eerste blog over mijn boek ‘Energiek leven – anders kijken naar vermoeidheid bij chronische aandoeningen’. In dit blog ga ik on op het belang van het onderscheiden van verschillende soorten vermoeidheid.
Eerst even een quizvraag. Wat is vermoeidheid volgens jou? Vermoeidheid is …
- een vage, aspecifieke klacht;
- een onderdeel van het leven;
- een subjectief gevoel;
- een potentieel belangrijke aanwijzing voor diagnose en behandeling.
De eerste drie antwoorden heb je vast wel eens gehoord of gelezen. In dit blog pleit ik voor antwoord vier.
Iedereen voelt wel eens pijn
“Ik heb zo’n pijn dokter.”
“Iedereen heeft wel eens pijn.”
“Ja maar, ik kan niet lopen van de pijn!”
“Dat had ik vorige week ook. Vreselijk! Maar na twee dagen liep ik weer als een kievit!”
Zie hier de misverstanden die kunnen ontstaan als spierpijn na de halve marathon wordt verward met de pijn van een gebroken been.
Deze conversatie is natuurlijk absurd. Bij pijn specificeren waar we pijn hebben, hoeveel pijn we hebben, wat voor soort pijn het is, hoe en wanneer het begonnen is, enzovoorts. De ene pijn is de andere niet.
Nooit hetzelfde moe
Neem dan vermoeidheid. De afgelopen 25 jaar heb ik regelmatig verzucht: “Ik ben zo moe.”. Ik zei steeds hetzelfde, maar mijn ervaringen waren net zo verschillend als spierpijn verschilt van de pijn van een gebroken bot, of kiespijn van migraine. Ik had alleen geen woorden voor die verschillen.
Dit gebrek aan taal was een van de eerste dingen waar ik tegen aan liep bij het schrijven van mijn boek over vermoeidheid bij chronische aandoeningen. Hoe kun je schrijven over iets waar je geen woorden voor hebt?
Ik heb een notitieboekje vol geschreven met omschrijvingen, pogingen tot ordening, ervaringen van anderen. Uiteindelijk kwam ik uit op 30 soorten energiebeperkingen. Dertig! Daarmee kan ik omschrijven wat er op verschillende momenten met mij aan de had was.
Het belang van precies kunnen zijn
Is dat belangrijk? Ja natuurlijk. Bij pijn in je been hoef je geen tandarts te bezoeken. Spierpijn behandel je niet gips. Het soort pijn is een ontzettend belangrijke aanwijzing voor het onderliggende probleem. En dat is weer nodig voor een effectieve behandeling.
Vermoeidheid is niet vaag of aspecifiek. Ons gebrek aan taal maakt het vaag en aspecifiek. Dat leidt tot een gebrek aan erkenning van het probleem (“iedereen is wel eens moe”), uitblijvende diagnoses en ineffectieve behandelingen. Daarom is een compleet hoofdstuk van mijn boek gewijd aan taal voor verschillende soorten vermoeidheid.
Wil je een bericht als mijn boek uit is? Stuur me een bericht of abonneer je op mijn nieuwsbrief.